wqbit wqbit
3769
BLOG

Archeolog udowodnił, że Jerycho zdobył Jozue w 1400r p.n.e!!

wqbit wqbit Nauka Obserwuj temat Obserwuj notkę 3

Jerycho, pierwsze miasto zdobyte przez Izraelitów w drodze do Konaanu pod wodzą Jozuego. Obecnie jest to kopiec o powierzchni 8 akrów zwany Tell es Sultan leżący obok miejsca zwanego fontanną Elisha.

Zostało odkryte przez Charlesa Warrena (1868), Ernest Sellina (1907-11), Johna Garstanga (1929-36) oraz przez Kathleen Kenyon (1952-58).

Pierwsze odkrycia zwróciły uwagę opinii publicznej tylko na kopiec, późniejsze przyciągnęły już bardzo baczną uwagę światowej opinii publicznej.

John Garstang (od jego nazwiska mur wewnętrzny w Jerychu nazwano Garstangiem, a A.Sapkowski nazwał Garstangiem zamek w akademii czarodziejek w Aretuzie w WiedźminieJ)odkrył pozostałości 4 miast istniejących na ruinach poprzednich od roku 3000 przed Chr. Kopiąc w kierunku kopca odkrył ślady niezwykle starożytnej najstarszej w Palestynie.

Czwarty poziom resztek cywilizacji prof. Garstang nazwał miastem D, i udowodnił jego pierwszorzędne znaczenie dla badaczy Biblii oraz archeologów, starających się ustalić datę wyjścia Izraelitów z Egiptu i ich wkroczenia do Palestyny. Naukowcy różnili się o około 200 lat w datowaniu tego wydarzenia. Jerycho jest miejscem, gdzie można znaleźć odpowiedź na to pytanie. Wg Garstanga ów czwarty poziom, to „City D” jest właśnie odkrytymi resztkami miasta zdobytego przez Jozuego.

Odkopano 2 równoległe mury wysokie na 30 stóp, wokół szczytu kopca. Składają się z suszonych cegieł o grubości około 4 cali, o długości 1-2 stóp. Mur wewnętrzny ma szerokość od 11 do12 stóp i został zbudowany na jakimś jeszcze starszym murze. Mur zewnętrzny, gruby na 6 stóp biegnie wzdłuż granicy kopca. Odległość między murami wynosi około 12-27 stóp i w wielu miejscach oba mury połączone są ze sobą.

Na obrzeżach kopca starego miasta prof. Garstang odkrył cmentarz zawierający dziesiątki grobów zawierających znaczne ilości naczyń z ceramiki, biżuterii i około 170 sztuk skarabeuszy. Odnaleziona w tych grobowcach ceramika pochodziła z epoki wczesnego, średniego i późnego brązu, ale tylko kilka fragmentów ceramiki z czasów Mykeńskich, której import zaczął się około roku 1400 przed Chr.

Skarabeusze egipskie można z dużym prawdopodobieństwem datować, gdyż są na nich imiona faraonów i każdy z nich reprezentuje faraona Tutmozisa III (1490-1436). Na jednym ze skarabeuszy znajduje się imię królowej Hatshep-sut i Tutmozisa III, na innym widnieje faraon Amenotep II, przedstawiony jako łucznik, co zgadza się z wizerunkiem na grobie tego faraona w Egipcie. Seria skarabeuszy z Jerycha kończy się na dwóch z pieczęciami faraona Amenotepa III, który panował w Egipcie w latach 1413-1376. Nie ma w tych grobach niczego co pochodziłoby z późniejszego okresu!!!

Przeczesując kopiec miasta Garstang z wielką uwagą porównywał fragmenty ceramiki z fragmentami odkrytymi w grobach i w ten sposób zbadał około ich około 100 000!!!, 1500 całych naczyń i 80 skarabeuszy, zawalone mury i inne dowody. Doszedł do przypuszczenia graniczącego z pewnością, że upadek murów Jerych nastąpił około 1400 roku przed Chr, i pasuje do czasu wejścia Izraelitów do Kaananu pod wodzą Jozuego. Widoczne wszędzie zwęglenia w warstwie odopanej przez Garstanga były dla niego jasnym potwierdzeniem biblijnego opisu:24Następnie miasto i wszystko, co w nim było, spalili, tylko srebro i złoto, jak i sprzęty z brązu i żelaza oddali do skarbca domu Pańskiego (Joz 6,24), a zawalone mury zgadzają się ze sposobem wtargnięcia Izraelitów do miasta Lud wzniósł okrzyk wojenny i zagrano na trąbach. Skoro tylko usłyszał lud dźwięk trąb, wzniósł gromki okrzyk wojenny i mury rozpadły się na miejscu. A lud wpadł do miasta, każdy wprost przed siebie, i tak zajęli miasto.(Joz 6, 20).

Prof. Garstang w celu potwierdzenia swojej tezy zaprosił do współpracy 3 najlepszych specjalistów z dziedziny archeologii Palestyny i ceramiki: Pere Vincent, Clarence S. Fischer i Alan Rowe. Potwierdzili oni, po uważnym i niezależnym od siebie badaniu naczyń, zwęglonych ruin i resztek zawalonych murów, że podana przez Garstanga data 1400 przed Chr jest poprawna z ewentualną odchyłką, ale nie wcześniej niż r. 1377. To datowanie ustalone niezależnie przez 4 wybitnych specjalistów zgadza się z chronologią podaną w 1 Księdze Królewskiej (6:1)1W roku czterysta osiemdziesiątym po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej, w miesiącu Ziw, to jest drugim, czwartego roku panowania nad Izraelem Salomona rozpoczął on budowę domu dla Pana.

Rządy króla Salomona w Izraelu rozpoczęły się najprawdopodobniej w roku 961 przed Chr. W takim razie czwarty rok rządów Salomona przypadałby na rok 957. Zatem po dodaniu 480 otrzyma się rok1437 jako rok wyjścia Izraelitów z Egiptu. Zatem po 40 latach na pustyni, pod mury Jerycha Izraelici dotarliby około 1397 co znakomicie zgadza się z obliczeniami dokonanymi na podstawie wykopalisk prof. Johna Garstanga.

Dla wielu naukowców było to jednak nie do zaakceptowania by zgodzić się na dokładność biblijnego zapisu i przez ponad 2 dekady trwały naciski by jeszcze raz przeegzaminować dane dotyczące Jerycha.

Tak się stało 1952 r gdy wspólna ekspedycja British School of Archeology, Palestine Exploration Fund, American Schools of Oriental Research i Departament of Antiques of Jordan wysłała do ruin Jerych ekspedycję pod przewodnictwem Kathleen Kenyon. Intensywne prace trwały przez 5 lat w 6 lokalizacjach kopca. Na północno-wschodnim krańcu znaleziono ślady pierwszej osady Jerycha.

Pierwsza osada obejmowała dwa okresy neolityczne. W pierwszym okresie neolity ku budowano pierwotne domy, które należałoby raczej określić szałasami, jak na to wskazują pozostałości. W następnym okresie budowano trwałe domy z wypalanej cegły, posługiwano się dobrej jakości narzędziami z krzemienia i wytwarzano doskonale polerowane naczynia z wapienia. Miasto było otoczone solidnym murem szerokim na 6,5 stopy a wysokim na 12-23 stopy, na którym znajdowała się masywna kamienna wieża wysoka na 30 stóp o średnicy 28 stóp. Wewnętrzne schody, składające się z 22 stopni o szerokości 3 stóp każdy, prowadziły na szczyt wieży. Jak widać nawet ta pierwotna cywilizacja żyjąca w Jerychu była bardzo zaawansowana.

Po zniszczeniu pierwotnego Jerycha, wybudowano na ruinach drugie, otoczone kamiennym murem wzniesionym na nowych fundamentach. Budowano szerokie solidne domy prostokątne z podłużnych cegieł z suszonego błota. Podłogi i ściany tynkowane były na czerwono lub kremowo, polerowane na wysoki połysk. Używano noży kamiennych, sierpów o krzemiennych ostrzach, żarn, zaprawy murarskiej i tłuczni a także różnych rodzajów ziaren co wskazuje na wysoki poziom rolnictwa.

Mieszkańcy chowali wielu swoich zmarłych pod podłogami domów i wytwarzali portrety swoich zmarłych bliskich poprzez odciskanie czaszek w glinie a następnie przez artystyczne odwzorowywanie w takim odcisku rysów najbliższych. Błyszczące morskie muszle zastępowały oczy.

Analiza przeprowadzona za pomocą metody węgla c-14 datowała pierwszemiasto na lata około 5850, 6250 i 6800 przed Chr. Kolejna analizy dały jeszcze wyższe wyniki wskazując na lata: około 7705 i 7800. Wyniki dla drugiego miasta były około 5820 i 6880. Inne analizy wskazywały na jeszcze inne datowania. Tak duże rozbieżności wskazywały, że datowanie węglem c-14. Kiedy więc datowanie zostało zakwestionowane, Kathleen Kenyon skomentowała, że rzeczywiście jest to bardzo niekomfortowy rozrzut. W innym miejscu dodał, że w obecnym stanie wiedzy metody datowania węglem C-14 należy używać z ostrożnością, gdyż jej niezawodność jest jeszcze daleka od doskonałości. Z tego też powodu, jakkolwiek Jerych uznawane jest za najstarsze miasto świata to dla wielu uczonych jego wiek jest niepewny.

W trakcie ery wczesnego brązu (3000-2100 przed Chr) Jerycho było bronione przez mury z Natychmiast po tym powstało nowe Jerycho bronione przez system murów z cegły. Około 1800-1750 przed Chr. mieszkańcy (epoka średniego brązu) otoczyli miasto fosą wyłożoną kamieniami ze stromymi polerowanymi skarpami wysokimi na 20 stóp, z biegiem lat podwyższanymi.

Pozostałości po ludności Jerych z epoki Średniego Brązu zostały zachowane w dobrym stanie co odkryto na cmentarzu zlokalizowanym na zachód od wzgórza. W ciągu 5 lat odkopano 59 grobów większości wieloosobowych, ale były też i rodzinne grobowce i groby pojedyncze. Większość zmarłych układano na matach z sitowia, tylko kogoś ważnego układano na łożu. Większość miała sygnet ze skarabeuszem, lub sygnet z brązu albo naszyjnik.

Artykuły pogrzebane razem ze zmarłymi miały im służyć po śmierci. Znaleziono naczynia ceramiczne wszelkich rodzajów, drewniane łóżka i stołki, stoły na trzech lub czterech nogach, bibelociki z polerowanej kości, koszyki, maty, metalowe noże i spinki z brązu, grzebienie, naszyjniki, skarabeusze, małe kule drewniane lub alabastrowe, granaty rodzynki, baranie rogi a nawet całe owce. Jednym z niezwykłych odkryć był ludzki mózg w czaszce z cały czas widocznymi zwojami mózgowymi!!!

W jednym grobowcu znaleziono pozłacane skarabeusze z ametystu, cztery nienaruszone piąty lekko uszkodzony.

Uważa się, że gazy utworzyły w grobach atmosferę, która pozwalała przetrwać łatwo psującym się obiektom złożonym do grobu wraz ze zmarłymi, ale testy naukowe wciąż nie potwierdziły tej tezy.

Ci, którzy nie dali wiary odkryciom prof. Garstanga, pytali Kathleen Kenyon jak ona interpretuje upadek murów Jerych w świetle swoich odkryć. Uznała, że prof. Garstang błędnie zidentyfikował mury Jerycha, tzn błędnie przypisał wewnętrzny mur do epoki wczesnego Brązu (2300-2200 przed Chr.)

Natychmiast rozeszła się sensacyjna informacja, że Garstang się pomylił i bardzie precyzyjne stratygraficzne metody badań zastosowane przez Kathleen Kenyon udowodniły, że skoro nie istnieją pozostałości z epoki późnego brązu, to Jozue nie miał czego zdobywać, ponieważ od tysiąca lat tu były ruiny Jerycha.

Ale była to jedynie półprawda ponieważ Kathleen Kanyon wskazała jedynie czas kiedy masywny 20 stopowy mur wewnętrzny Jerycha został zbudowany. Odkrycia na starożytnym Wschodzie udowadniają, że masywne mury z tamtego okresu zbudowane w innych miastach stoją przez wieki.

Sama Kenyon w Jerozolimie odkryła resztki masywnego muru, który otaczał miasto Jebuzytów, zdobyte w 1000 r przed Chr przez króla Dawida. Uznała, a wraz z nią wielu specjalistów, że ten mur został zbudowany około 1800 r przed Chr w epoce średniego Brązu. Mur miał zatem 800 lat, gdy Dawid i Joab zdobyli Jerozolimę. Salomon i inny korzystali z tego muru przez 200 lat aż do czasów proroka Nechemiasza.  Naprawiany, uzupełniany i rozszerzany stał ten mur w Jerozolimie przez 1000 lat. Jebuzyci po prostu używali masywnego muru Jerycha zbudowanego setki lat wcześniej, a byli tak pewni jego impregnalności, że kusili Dawida i Joaba, że nawet ślepy i chromy może bronić Jerozolimy 6 Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebusytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: "Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi". Oznaczało to: "Dawid tu nie wejdzie". 7 Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe. (2 Sm 5,6).

W późniejszych wykopaliskach Kathleen Kenyon odnalazła pozostałości podłogi (około 1m2), rozbity dzbanek, piekarnik – wszystkie należące do epoki późnego brązu (1500-1200 przed Chr), o czym powiedziała, że dowodzą one że w czasach Jozuego miasto istniało, a to co odkryła należało do kananejskiej kobiety, która upuściła dzbanek w kuchni na dźwięk trąb Izraelitów pod wodzą Jozuego!!!.

 Lit: The Thompson Chain-Reference Bible, New International Version, Grand Rapids Michigan, 1983

wqbit
O mnie wqbit

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Technologie